تصور کنید که می توانستیم جهانمان را در 14 میلیارد سال پیش زمانی که کودکی بیش نبود ببینیم. اگر یک ماشین زمان داشتیم، می توانستیم به عقب برگردیم و چگونگی ظهور خصوصیات جنینی اش را بعد از مِهبانگ ببینیم. سوالات زیادی درباره آن لحظه ی آغازین وجود دارد: کدامیک ابتدا بوجود آمدند؟ ستاره ها یا کهکشانها؟ آیا ستارگان هر یک در زمانی ظاهر شدند یا به طورهمزان در غبارهای تودای ِ ایجاد شده؟ دانشمندان نظریاتی دارند، اما این شگفت انگیز می نماید که به طور واقعی در زمان به عقب نگاه کنیم و به یقین ببینیم.باور کنید یا نه، ماشین زمان وجود دارد- دانشمندان آن را تلسکوپ می نامند. ستاره شناسانی که ستارگان و کهکشانها را رصد می کنند، آنها را آنگونه که اکنون هستند نمی بینند، بلکه آنها به مانند زمانیکه نور ستاره سفرش را آغاز کرد ظاهر می شوند. با تلسکوپها، ستاره شناسان می توانند میلیاردها سال به گذشته سفر کنند.اخیرا ستاره شناسی به نام ریچارد اِلیس از انجمن فن آوری کالیفرنیا از تلسکوپ فضایی هابل ناسا برای سفر به گذشته تا نزدیکی زمان مِهبانگ استفاده کرد. او و همکارانش برای رصد ستارگان نوزاد -اولین ستارگانی که در جهانمان ظاهر شدند- جستجوی خود را آغاز کرد. الیس توضیح می دهد که: « در برخی نقاط یک میلیارد یا همین حدود سال بعد از مِهبانگ، جاذبه ی گرانشی سبب شده است که گازی که جهان را پر کرده بود فروپاشیده و اولین ستارگان را تشکیل دهد». جستجو به دنبال نشانه های این ستاره ها، که نور اول خوانده می شوند، یکی از چالشهای جالب توجه در ستاره شناسی جدید است.