در همان زمان توانایی های تشخیصی اشعۀ ایكس مورد تحقیق قرار گرفت، بعضی از محققین غرق در کاربرد این اشعه در تشخیص بیماری شدند. هیچگونه دلیل علمیی وجود نداشت که به استناد آن انتظار درمان پذیر ساختن برود، اما در آن زمان یک درک درست و کامل برای پزشکان داد. از اوایل قرن نوزدهم، برق درمانی برای دردهای جسمی و ذهنی راه موقتی بود که مورد استقبال قرار گرفت. تجهیزات مشابه آنچه در برق درمانی به کار می رفت می توانست اشعۀ ایكس را تولید کند. در 12 ژانویه 1896، چند روز بعد از اعلان کار رونتگن، امیل گراب[1] یک برق درمان اهل شیکاگو، سرطان سینۀ یک زن را که عود کرده بود تشخیص داد. به زودی کلمات « درمان با اشعۀ ایكس » به لیست موضوعی در متون درمانی و مدارس پیوستند.

مطابق روایات خیلی از پزشکان و فیزیکدانان بسیار فریفتة اشعه ها شدند. در پایان سال 1896 چندین تن از محققین متوجه تأثیرات آرامش بخش اشعه ها بر سرطانهای دردناک و رنج آور شدند. از دیگر نتایج قابل توجه و قابل ذکر تأثیر آنها بر جراحات سطحی و ضایعات پوستی است، تا وقتی که دیگران کاربردهای ضد باکتریایی ممکنِ اشعه ها را مورد تحقیق قرار داده بودند. گزارشات مربوط به سرطانهای بدخیم که درمیان بافتهای سالم ظاهر می شدند امیدِ به ثمر رسیدنِ زحماتشان را می داد، و کاربردهای جدیدی را گوشزد میکرد. حتی پایه ای ترین موارد در اشعه ایكس به طور بالقوه ای سودمند به نظر می رسید، و در امریکا و فرانسه درمانگاههای مو برای مقاصد آرایشی بر پا شدند.

اشعه های جدید معجزه آسا، که استخوان را از میان گوشت پدیدار می ساختند، ظاهراً می توانستند در درمان تعدادی از امراض کمک کنند. طرفداری عموم مردم و اشخاص خاص، و بیماریهایی که در آن سالها مورد بررسی قرارگرفتند، باعث شدند که خطرات زیستی این اشعه به کندی کشف شوند. تنها گروهی از پزشکان و فیزکیدانان با دقت و زحمت بسیار از راه تحقیقات برنامه ریزی شده توانستند کاربرد این اشعه را در زمینة تومور شناسیِ تابشی توسعه دهند.

1-36) دیگر کم کم مطالعة رادیولوژی روی حیوانات به ندرت انجام می شد. زیرا تغییرات در لامپها، جریان، و زمان در معرض اشعه قرار گرفتن نتایج غیر قابل مقایسه ای به همراه داشت. به زودی خیلی از گزارشات در مورد تأثیرات زیستی اشعه ها روی انسان پیاده شدند.

1-37) برق درمانی، معالجة امراض بوسیلة حرارت حاصله از الکتریسیته ساکن، از وسایلی شبیه به آنچه در اشعة ایكس  به کار می رود استفاده می کند. آنها با یک ماشین به راحتی یک لامپ تولید می کردند. مانند کار قبلی شان که تماس درمانی بود، آنها فکر کردند که همانگونه اشعه ها را بکار گیرند.

1-38) در ژانویة 1896، امیل گراب ( 1960 – 1875 )، یک برق درمان و عیار گیرِ اهل شیکاگو، به امید رسیدن به نتایجی درمان بخش در زمینة سرطان، دو بیمار را مورد تابش قرار داد. او تأثیرات کمی مشاهده كرد، امّا تا مدتها نتایجش را به چاپ نرساند. گراب با انجام بیش از هزار عمل جراحی ورزیدگی لازم را یافت و نتایج حاصله در مورد اشعه ها را در طول عمر خود به نمایش گذاشت.

1-39) نتایج مثبت اولیه در درمان جراحات سطحی مثل  التهاب سل پوستی، كه به اصطلاح زخم « حیوانی » نامیده می شد، دیده شد.

1-40) به زودی دستگاه های گوناگونی به کار گرفته شد بطوریکه هم کار تابش اشعه ها را به عهده داشتند و هم از بافتهای حساس بدن محافظت می کردند. در این عکس که در سال 1897 گرفته شده مشاهده می کنیم که چشمهای بیمار در برابر تابش محافظت شده اند.