سال 84، پس از پیروزی دکتر احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری و ارسال میلیون ها نامه ی مردمی به ایشان، بنده نیز به عنوان عضو کوچکی از جامعه بر خود لازم دانستم تا مشکلی را که گریبان گیر جوانان ماست و شاید همه از آن غافلند را طی نامه ای به ایشان تذکر داده تا راه حلی چهارساله یا هشت ساله ملحوظ دارند. آن زمان تنها کاری که کردم نوشتن نامه بر کاغذی باطله و بایگانی آن بود. امروز و پس از گذشت بیش از چهار سال از آن تاریخ نامه را با ویرایشی اندک در اینجا قرار می دهم تا شاید به گوش آن جناب برسد. (شاید جناب دکتر نیز از خوانندگان وبلاگ اشعه ایکس شوند.)

با سلام خدمت جناب رئیس جمهور محترم

طرح مشکل: جوانان ایران اسلامی در یکی دو دهه ی اخیر با معذلات عدیده ای مواجه شده اند که از آنجمله مشکل بیکاری، ادامه تحصیل و ... که همه به آنها واقفیم.

مشکل جوانانی که بنده با ایشان از نزدیک در تماس بوده ام عدم امکان خرید یک ماشین حساب مهندسی درست و حسابی است. در چند سال اخیر و با ورود به مقاطع تحصیلی بالاتر این مشکل را حس کردم. البته عده ای از هم کیشان بعضا مشکل خود را خیلی راحت حل کرده اند و از ماشین حسابهای درب و داغان دیگران استفاده می کنند؛ اینها معتقدند که باید محاسبات را نگه داشت و در بازه های مشخص (مثلا هر هفته) با قرض گرفتن ماشین حسابهای مستعمل کار حساب و کتاب را یک شبه به انجام رساند.
از دسته متمولین نمی شود گذشت، ایشان هر بار که احساس نیاز به محاسبه درشان قلیان کند یک ماشین حساب تر و تمیز که با آنچه پشت ویترین مغازه ها یافت می شود تفاوتی ندارد تهیه کرده و به حساب و کتاب می پردازند.
و اما دسته ی آخر، که از طبقه ی مستضعف هستند، و از بیکاری وقت به قدر کافی دارند محاسباتشان را با دست انجام می دهند، آری با دست. تعجب نکنید. حتما به یاد دوران کودکیتان می افتید که یک و دو را با انگشتان دست جمع می بستید. بله، اوضاع این قشر مستضعف مقارن با شعر زیر است:
هر کسی کو دور ماند از اصل خویش باز جوید روزگار وصل خویش

راستی یادم رفت بگویم که خوش به حال قدمای ما که یک چرتکه کارشان را راه می انداخت.

والسلام علیکم
تیر 1384